طراح جلوه های ویژه فیلم سینمایی «راه آبی ابریشم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده ۳۵ سال است که به صورت مستمر در سینما فعالیت دارم اما در حال حاضر که مدت ها است بیکار هستم آرزوی آن را داشتم که یک بار مسئولان خانه سینما از من سوأل کنند تو چطور زندگی ات را می گذرانی؟ متأسفانه گرفتاری ها، دردها، رنج ها، بیکاری و مشکلات اهالی سینما اصلاً برای مدیران و مسئولان خانه سینما دارای اهمیت نیست.

وی ادامه داد: زمانی که برای مدیران یک نهاد صنفی مشکلات عدیده اعضای شان بی اهمیت باشد چطور می توان اسم آن نهاد را سندیکا و صنف گذاشت؟ مسئولان خانه سینما تنها کاری که در طی سال انجام می دهند و به آن افتخار می کنند برگزاری جشن های زائد و الکی است که برای آن ها خرج های هنگفتی می کنند؛ سوأل بنده از آقایان این است که برگزاری جشن های ظاهری وقتی دل های اهالی سینما پر از درد و رنج است به چه درد می خورد؟!

فتاحی خاطرنشان کرد: زمانی جشن واقعی اهالی سینما است که هیچ سینماگری بیکار نباشد، هیچ سینماگری گرسنه نباشد، هیچ سینماگری شرمنده روی زن و فرزند خویش نباشد، آن زمان، زمان واقعی جشن سینمای ایران است. این خانه سینما به جز آنکه حق عضویت بگیرد، به جز آنکه حتی برای بیمه های پایه و درمان از اعضای خود پول بگیرد چه می کند؟ کدام کار صنفی را انجام داده است که ما از آن بی خبریم؟

این سینماگر تصریح کرد: بنده اینقدر سینه ام پر از درد است که حتی دیگر نتوانستم ریاست انجمن جلوه های ویژه را ادامه دهم و از آن سمت استعفا دادم چرا که هر بار ما درخواستی از مسئولان خانه سینما می کردیم آن ها هیچ قدمی برای ما بر نمی داشتند. آن ها وضعیت بغرنج زندگی ما را می دیدند اما اصلاً ما و زندگی های مان برایشان اهمیتی نداشت.

طراح جلوه های ویژه فیلم سینمایی «ارابه مرگ» در پایان این گفتگو افزود: افسوس که اهالی سینمای ایران هیچ صنف و سندیکای واقعی ندارند و هیچ کسی نیست که چاره ای برای مشکلات فزاینده آن ها داشته باشد. اهالی سینمای کشور هیچ امنیت شغلی ندارند، بیمه رایگان ندارند، بیمه بیکاری ندارند، مشکلات معیشتی و تأمین مسکن شان با مخاطره روبرو است و خلاصه همه جوره به زندگی های شان فشار وارد می شود اما مسئولان خانه سینما که عنوان یک نهاد صنفی دارد به اعضای صنف خود رسیدگی نمی کنند.